Kościół w Poznaniu to dzieło. Mogę tak powiedzieć o kościele, który tworzony był od podstaw wraz z mężem i moją byłą uczennicą. Inspiracją przy tworzeniu tego pięknego obiektu było wielu Architektów. Między innymi Gaudi (Parabole), duże powierzchni okien, architektura Fińska i w niektórych niezwykłych detalach Mario Botta.
Komunikacja między kościołem a domem parafialnym nie jest zwykłym korytarzem. Zastosowano tam rodzaj sztucznej perspektywy jak na placu świętego Piotra w Rzymie. Dzięki czemu korytarz poprzez poszerzenie jest holem, gdzie mogą się odbywać okolicznościowe wystawy, co było zamierzeniem na etapie projektu.
Kiedy widzę realizację założeń czuję ulgę, że ten niezauważalny zabieg odniósł zamierzony skutek. Obiekt jest zadbany i godny odwiedzenia.
Autorzy projektu:
Grażyna Czernik
Lechosław Czernik
Iwona Całus
Pełny opis projektu poniżej:
CENTRUM PARAFIALNE KOŚCIOŁA
EWANGELICKO - AUGSBURSKIEGO W POZNANIU
Zespół Centrum Parafialne Kościoła Ewangelicko - Augsburskiego w Poznaniu
stanowi jednorodny pod względem strukturalnym zespół przylegający do założenia parkowego przy ulicy Grunwaldzkiej. Integralność zespołu podkreśla oś kompozycji przestrzennej łącząca istniejącą kaplicę w parku z projektowanym obiektem sakralnym, którą wyznacza aleja wraz ze szpalerem drzew dzieląca posesję na dwie funkcjonalne części oraz oś biegnąca wzdłuż głównego traktu łączącego teren posesji z ulicą Grunwaldzką. W części zachodniej usytuowano centrum parafialne z obiektem sakralnym, natomiast w części wschodniej znajdują się urządzenia rekreacyjne wraz z istniejącym obiektem.
Ze względu na fizjonomię wnętrza urbanistyczno-krajobrazowego usytuowanie uwzględnia percepcję projektowanego Centrum Parafialnego z obiektem sakralnym, który jako dominanta przestrzenna zespołu spełnia warunki właściwej ekspozycji stanowiąc również pod względem kompozycji element integrujący, w którego funkcjonalnym cieniu znajdują się pozostałe obiekty.
Założona dostępność wzdłuż osi kompozycyjnych koncentruje na obiekcie sakralnym wzrost napięć emocjonalnych percepcji , których utrzymanie zapewnia plac przedkościelny.
Założenie ogrodowe uwzględnia projektowane w części wschodniej rekreacyjno-sportowe urządzenia. O lokalizacji tych urządzeń decydowały również warunki insolacji terenu.
Elementy rekreacyjno-sportowe jako teren wydzielony, wraz z proponowanym odrębnym wejściem, spełniają warunki segregacji przestrzennej.
Czytelność układu funkcjonalno-przestrzennego determinują relacje powiązań funkcjonalnych między poszczególnymi elementami zespołu, które pełnią wyznaczoną programem funkcję. Pod względem funkcjonalnym zespół centrum parafialnego dzieli się na dwie podstawowe części: obiekt sakralny wraz z zapleczem (sala wielofunkcyjna) i przylegającą do niego część parafialno-diakonijna, łącząca integralnie: ośrodek diakonii, mieszkanie gospodarza, ośrodek administracji parafialnej, pozostałe urządzenia parafialne wraz z pokojami gościnnymi i plebanię. Poszczególne elementy układu funkcjonalnego łączy wewnętrzny układ komunikacji wewnętrznej. W systemie dostępności uwzględniono uwarunkowania zewnętrzne. Dojazd do posesji zapewniono z ul. Obozowej oraz w części wschodniej do strefy rekreacyjnej.
Wnętrze kościoła charakteryzuje korpus nawowy wraz z prezbiterium, którego wyraz podkreśla konstrukcja łuków drewnianych zwieńczających jego sklepienie. Kontrast kolorystyczny drewna i bieli ścian niezwykle prostego, charakterystycznego dla kościołów protestanckich wnętrza tworzy specyficzny, przyjazny a zarazem podniosły klimat wnętrza. Empora unosząca zespół organowy i chóralny związana z częścią wieżową, oparta na słupach stanowi zamknięcie zachodniej części kościoła. Istotną rolę dla wnętrza kościoła pełni światło przenikające przez otwory okienne i przeszklone fragmenty przesklepień w części bocznej i prezbiterium. Jasność wnętrza i kontakt z wnętrzem krajobrazowym parku pogłębiają wrażenia napięć emocjonalnych. Do kościoła przylega sala wielofunkcyjna, której otwarcie umożliwia powiększenie jego wnętrza. Otwarta szczelina wieży symbolizuje dłonie wiernych zamykających w uścisku krzyż.